Indium folie is een dunne laag indium, een chemisch element met het symbool 'In' en
atoomnummer 49, bekend om zijn uitzonderlijke fysieke en chemische eigenschappen. Indium
behoort tot groep 13 van het periodiek systeem en wordt gekenmerkt door zijn zachtheid, hoge
plasticiteit, kneedbaarheid, ductiliteit en opmerkelijke corrosiebestendigheid tegen water en
alkaliën, waardoor het zeer veelzijdig is voor verschillende industriële toepassingen. Het vermogen om
zacht en bewerkbaar blijven bij zeer lage temperaturen is vooral voordelig voor
gespecialiseerde apparatuur die in de buurt van het absolute nulpunt werkt, zoals cryogene pompen en
hoog vacuümsystemen.
De productie van indiumfolie is nauw verbonden met de verwerking van sulfidische zinkertsen,
waar indium wordt voornamelijk gevonden. Dit proces omvat meerdere stappen, waaronder ruwe
materiaalinspectie, nauwkeurig snijden en strenge kwaliteitscontrole om een hoge zuiverheid te garanderen
en consistentie. China leidt de wereldwijde indiumproductie, gevolgd door Zuid-Korea
en Japan, die samen het grootste deel van de wereldwijde indiumvoorraad leveren.
De markt voor indium heeft schommelingen gekend vanwege de aard van het bijproduct
en de dynamiek van de primaire metaalmarkten, maar vooruitgang in de raffinage en
recyclingtechnologieën hebben geholpen een stabiele aanvoer te behouden om te voldoen aan de groeiende mondiale vraag
vraag.
Indiumfolie is belangrijk in verschillende industrieën, waaronder elektronica, lucht- en ruimtevaart,
energie en gezondheidszorg. Het is essentieel bij de productie van flat panel displays, zonne-energie
cellen en halfgeleiders. Vooral de elektronica-industrie is sterk afhankelijk van
indium voor componenten zoals transistoren, diodes en LED's, evenals voor thermische
interfacematerialen vanwege hun uitstekende thermische geleidbaarheid en hun vermogen om zich aan te passen aan
onregelmatige oppervlakken. Bovendien verbetert de "kleverigheid" van indium de prestaties
bij soldeertoepassingen, waardoor het een cruciaal materiaal is bij het produceren van betrouwbare, holtevrije
verbindingen in elektronische assemblages.
Ondanks de voordelen vereist de verwerking van indium zorgvuldige veiligheidsmaatregelen vanwege
mogelijke gezondheidsrisico's die verband houden met de verbindingen ervan, die de nieren kunnen aantasten
en longsystemen. Goede ventilatie, beschermende kleding en naleving van
veiligheidsprotocollen zijn essentieel om deze risico's te beperken. De voortdurende behoefte aan indium,
gedreven door zijn unieke eigenschappen en cruciale rol in hightechtoepassingen, heeft geleid
tot aanzienlijke vraag- en prijsschommelingen. Niettemin verbeterde recycling en
productie-efficiënties blijven een evenwichtige aanvoer ondersteunen en ervoor zorgen dat
Indium blijft beschikbaar voor diverse toepassingen.
Fysieke eigenschappen
Indium wordt gekenmerkt door zijn zachtheid, hoge plasticiteit, kneedbaarheid en ductiliteit,
waardoor het een veelzijdig materiaal is voor verschillende toepassingen. Het indiummetaal staat bekend om
zijn opmerkelijke corrosiebestendigheid tegen water en alkaliën, wat bijdraagt aan zijn duurzaamheid in
verschillende omgevingen.
Een van de belangrijkste eigenschappen van indium is zijn vermogen om zacht en
verwerkbaar zelfs bij zeer lage temperaturen, wat zeer voordelig is voor gespecialiseerde
apparatuur die werkt in de buurt van het absolute nulpunt. Deze unieke eigenschap is met name
waardevol voor cryogene pompen en hoogvacuümsystemen, evenals andere unieke verbindingstechnieken
en afdichtingstoepassingen.
Het smeltpunt van indium is 156,6°C (313,9°F), terwijl het kookpunt 2072°C is
(3762°F). Ondanks het relatief lage smeltpunt is het kookpunt van indium hoger
dan die van thallium maar lager dan gallium, wat afwijkt van de algemene trends
waargenomen in de smeltpunten van andere post-overgangsmetalen. Deze afwijking kan
kan worden toegeschreven aan de zwakte van de metaalbinding, aangezien indium weinig gedelokaliseerde
elektronen.
Indium vertoont ook een uitstekende thermische geleidbaarheid, gemeten op 86 W/mK, wat
aanzienlijk hoger dan op polymeer gebaseerde thermische interfacematerialen. De ductiliteit en
samendrukbaarheid maakt het een ideaal thermisch interfacemateriaal, dat effectief openingen overbrugt
en het verzekeren van een efficiënte warmteoverdracht tussen componenten.
Indium staat bekend om zijn “plakkerigheid” als het gaat om de interactie met andere materialen.
waardoor het zich stevig aan zichzelf en andere metalen kan hechten. Deze eigenschap verbetert
het is nuttig bij soldeertoepassingen, waar het het smeltpunt van
soldeer, verstevigt ze en voorkomt storingen onder thermische spanning. Indium's
het vermogen om zich aan onregelmatige oppervlakken aan te passen, breidt de toepasbaarheid ervan in verschillende toepassingen verder uit
technologische en industriële contexten.
Chemische eigenschappen
Indium is niet erg reactief en vormt geen verbindingen met water. Wanneer het
reageert met halogenen, produceert het indium(III)-verbindingen. Ondanks het algemene gebrek
van reactiviteit kan indium oxideren wanneer het wordt blootgesteld aan sterkere oxidatiemiddelen zoals
halogenen. Het is opmerkelijk dat indium niet reageert met basen en onoplosbaar is
in alkalische oplossingen.
Wat betreft de oxidatietoestanden bevindt indium zich doorgaans in de +3-toestand, hoewel het
kan onder specifieke omstandigheden ook in de oxidatietoestanden +1 en +2 worden aangetroffen.
De oxidatietoestand +3 is overheersend en wordt vaak gezien in verbindingen zoals
indium(III)oxide (In2O3) en indium(III)chloride (InCl3). Indiumverbindingen in de
+2 oxidatietoestanden komen minder vaak voor, maar bestaan wel en hebben vaak In-In bindingen.
Bij verbranding in de lucht vormt indium indiumoxide (In2O3), een verbinding die
reageren met zowel zuren als basen, en vertonen amfotere eigenschappen. Dit oxide
is een belangrijk onderdeel in verschillende industriële toepassingen, waaronder het gebruik ervan in
halfgeleiders en touchscreens.
Indium heeft ook een interessante coördinatiechemie, waarbij het complexen vormt met liganden
die elektronenparen kan doneren vanwege zijn lege d-orbitalen. Deze complexen
worden bestudeerd voor potentiële toepassingen in katalyse en andere gespecialiseerde chemische
processen.
In aanvulling, indium vormt geen boriden, siliciden of carbiden, en zijn hydride InH3
is zeer onstabiel en bestaat alleen tijdelijk in etherische oplossingen bij lage temperaturen
alvorens spontaan te polymeriseren. Het element vertoont basisgedrag in waterige
oplossingen, die slechts lichte amfotere kenmerken vertonen.